Tak, zdecydowanie Almodovar nie odchodzi od swojego stylu. Spodziewałem się właśnie takiego klimatu i się nie rozczarowałem. Film o prawdziwych, odważnych i bardzo otwartych ludziach. Oglądając tę historię nie da się chyba wyobrazić jej w realiach polskich, przez co chyba cały film wydaje się tak niezwykły, i jakby nie było, bardzo optymistyczny ;)

Dla mnie to film o wartości człowieka. O tym, że liczy się przede wszystkim człowiek, reszta to tylko dodatek.

Do tego ten zniewalający absurdalny humor i piękny barwny obraz.

Naprawdę świetny film. Z pewnością dla większości Polaków nie do przejścia - bo jak to możliwe, że ten, a tamten to kobieta-mężczyzna i do tego gej-lesbijka, na dodatek niektórzy są tam chorzy na AIDS, parają się prostytucją (i o dziwo - mówią o tym jak o sprawie zwyczajnej, bez tabu) i nikt nikogo nie prześladuje za to, kim się jest.

Jedna z najbardziej poruszających (dla mnie) scen - kilka sekund filmu, kiedy to Rosa bawi się z psem na placu, rozmawiając z jego właścicielem. Wiele scen z tego filmu to majstersztyki.

Taaa w naszym kraju o otwartość i zrozumienie trochę ciężko:)
Nawet nie o to chodzi, ale dla ludzi jest to coś tak złego jak zbrodnia... minie troche czasu zanim ludzie przestaną żyć czyimś życiem, zanim to co dzieje się w sypialniach naszych sąsiadów nie będzie miało dla nas znaczenia, a liczyć będzie się tylko to co każdy sobą reprezentuje jako człowiek i kim jest.

Często tak bywa, że pozornie nic nieznacząca scena, chwila, kilka sekund daje nam porządnie do myślenia, uświadamia coś niezwykłego... coś tak cennego lub dostarcza masę emocji, więcej niż cały film to niesamowite:)
W filmie to niezwykły kunszt w sztuce....