Ja nie wiem... Czy naprawdę film, który jest przedstawiony w nieskomplikowany sposób musi byc odrazu kiepski...(?!) Czy wszystko musi być przedstawione w zagmatwany, popieprzony sposób, tak żeby widz zamiast mieć czas na chwilę umownej "zadumy" cały czas zmarnował na rozkładanie fabuły do czynników pierwszych aby ją w ogóle zrozumieć???

Od każdej prostej postaci nie można oczekiwać wyrafinowania równego profesorom Harvardu...(!) Przecież film jest o prostych, PROSTYCH, doświadczonych przez życie ludziach.... Nie widzę powodu, dla którego zachowania pokazujące głęboką więź emocjonalną między przedstawionymi bohaterkami miałyby być wycięte... Przecież to właśnie one mówią najwięcej o tych kobietach... o ich życiu i relacjach... o ich sposobie myślenia i przede wszystkim poziomie społecznym...

Akcja toczy się we wciągający sposób... epizody moim zdaniem połączone w dość zaskakujący sposób, nie wieje nudą nawet przez 5 minut...(!) A już samo to powoduje, że film można za cokolwiek pochwalić!!!
Czy film o zwykłych, prostych ludziach odrazu musi być filmem TYLKO dla prostaków i tępaków????

Wydaje mi się, że nie do końca został on przez niektórych zrozumiany.... Nie wiem... Może to ja go nie zrozumiałam, ale....

Mnie uwiódł... 9/10!!!

Na pewno obejrzę powtórnie... i to nie tylko w deszczowy dzień!:)

Pozdrawiam

wydaje mi się, że nie ma większego znaczenia to, czy postaci są proste czy nie i być może autor wątku ma rację, mówiąc, że portrety psychologiczne nie są do końca nakreślone. ale wynika to, przynajmniej moim zdaniem, z tego, że u almodovara najważniejsze są relacje między bohaterami, emocje dzielone. nie pojawiają w jego filmach jednostki same w sobie, zmagające się ze swoją własną psychiką, badające swoje problemy/możliwości/whatever. emocje przedstawiane przez almodovara to zwykle namiętność, miłość, zazdrość, czyli te, które wymagają 1+1.

Niebywałe, o tym samym pomyślałem oglądając ten film. Almodovar zdecydowanie nie dla mnie.

Jeśli już Almodovar nawiązuje do telenowel, to raczej do konwencji telenowel latynoskich (tam rzeczywiście jest przerysowana gra aktorów i specyficzny klimat). I jakby tak zanalizować telenowele latino i filmy Almodovara - znalazłoby sie trochę podobieństw (z reszta on sam przyznał, że ceni sobie ten gatunek). Akurat z M jak miłość to trafiłeś kulą w płot bo to zupełnie inny typ telenoweli niż latynoskie.
A co do tzw głębi u Almodovara? Ja cenię te filmy własnie za to, że Almodovar nie ocenia swoich postaci. Widz dostaje tylko emocje, a ocena psychologiczna, moralna, etyczna, należy do samego widza bo Pedro nie dopowiada wielu rzeczy, zakończenia pozostawia otwarte i nie wyjasnia wszystkiego.

Jak możesz porównywać dwa kompletnie różne rodzaje.. W dodatku zestawiać "Wszystko o mojej matce" z "M jak miłość"... Człowieku... Dla mnie ten film to arcydzieło zasługujące na najwyższą ocenę. I zdecydowanie nie jestem fanką ckliwych telenoweli, zresztą jedyny smutny moment w filmie to scena z Penelope, jej ojcem i psem - to mnie trochę poruszyło, ale film napewno nie jest "łzawą papką" jak ty ją nazwałeś. 10/10

W telenowelach nie ma takich dialogów:

"-Ja jestem bardzo dyskretna! Jak obciągam w miejscu publicznym , to wie o tym tylko zainteresowany!
-Nie obciągałam od wieków."
:-)